Stage 4

Etappe 4 vandaag, ca 155 km door de heuvels van Vitoria Gasteiz naar Laguardia.

Samen met Ronald voor de rest uit vertrokken. Bij het eerste stoplicht was ik m al weer kwijt. Laat maar, haalt me wel in.

Na 1,8km gaf de navigatie aan dat ik de snelweg op moest? Huh? Dat kan niet kloppen. Inmiddels kwamen Ronald en Rene ook al aangereden en zij zeiden dat dat wel zou kloppen. Hartslag zat meteen hoog en ik kreeg m'n ademhaling niet onder controle. Dat begint goed.... Ademhaling tellen (2 in, 3 uit) helpt normaal gesproken wel, maar nu niet. Hou eens op zeg! Dit kost veel te veel energie!

Uiteindelijk kreeg ik de boel weer onder controle, maar dat was pas nadat ik lek gereden was (afleiding). Binnen de eerste 10 kilometer van de etappe. Dat gaat lekkerrrrrr. Ronald en Rene zaten voor me, maar hoorden door het lawaai van het verkeer niet dat ik "lek' riep (signaal tot stoppen) en reden door. Sta je dan langs de snelweg. Gelukkig kan ik zelf een bandje wisselen. Geen probleem. Opschieten, weg hier.  Achterwiel er uit. Had net de bandenlichters er onder toen de andere heren aan kwamen fietsen. Het werk werd meteen uit handen genomen door Ton en met een CO2 patroon van Walter werd de band weer opgepompt. En door! Deze keer bleef Jacob bij me.

Na een paar km kwamen de mecaniciens voorbij. Maanden me tot stoppen. Ze zagen dat de band veel te weinig lucht had. Handig dit joh 😀 Normaal gesproken moet je het allemaal zelf maar doen.

Maar goed. Wij weer door. Bij de eerste klim gaf Jacob me een aantal bruikbare tips. Een daarvan was dat ik veel te zwaar trapte. Op kracht ga je het niet redden. Zet 'm super licht, als een koffiemolentje lekkker draaien. Deel 2 van de klim ging al een stuk beter. De profs van Euskatel en DSM fietsten ook op die klim. Waar ik als een hijgend paard bezig was kwamen zij zoevend voorbij. Eentje zat gewoon te bellen, deed 'm niets die heuvel. JALOERS!!!

Op klim 10 ging het helaas helemaal mis. Op het steile stuk (14%) ging ik even staan voor de afwisseling. Pang! In m'n knie. Kon geen druk meer zetten. Heb de etappe afgemaakt, maar het was geen pretje. 😡  Er reed een politieauto, ze vroegen of het ging of ze een ambulance voor me moesten bellen. Nou... dat gaat me wat te ver. Nog maar 17km. Na het eten moet David (fysio, masseur, verzorging) er maar even naar kijken. Nu eerst in de bus terug naar het hotel. Heb 2 helmen onder m'n been liggen om het hoog te houden.

Morgen de eerste bergetappe...

---------
Stage 4 today. Through the hills from Vitoria Gasteiz naar Laguardia, about 155 km.

I left, with Ronald, before all the others. But at the first stoplight I didn't see him anymore. Whatever, he'll catch up.

After 1.8km the navi told me to take the freeway. Seriously?? Ronald and Rene caught up with me and told me it was correct. Hmmmm. Heartbeat was way too high, couldn't control my breating. Stop it! This is taking too much energy.

Eventually I could control my breathing again. After I had a flat tire (diversion). Ronald and Rene were in front of me but didn't hear me yell out "flat" ( sign for all to stop). Great, there I was by the side of the freeway on my own. Thank goodness I can replace my own tire 🤣 Hurry up, I need to get out of here. Remove the back wheel from the bike, places the ??things?? to get the tire off underneath the outer tire... and that's when the other men came riding by. Ton took it  up on himselve and fixed it for me. With CO2 from Walter the tire was inflated again. Off we went. This time Jacob stayed with me.

After a few kilometers the mechanics came driving by and told me to stop. My tire needed more air. Love it, normally you have to do all this yourself 😂

Anyway, off we went. On the first climb Jacob gave me very useful advise. One being stop pedaling in such heavy gear, you don't have the power to do it all on strenght. Just put it in a super light gear. Part 2 of the climb went a whole lot better. The pro's of Euskatel and DSM were also biking up the hill. They made it look so easy, while I was dying a little. One was even making a phonecall, he couldn't care less about the incline. So jealous!!!

Climb 10 (out of 11) was a disaster. At the steep part (14%) I stood up on the pedals and something popped in my knee. Couldn't put preasure on it anymore. I did finish the stage, but it was no fun.
A police car stopped by. Asked me if I was ok, or it I needed and ambulance. Well..... that is a bridge too far for now. It's only 17km till the finish and mostly downhill.

After dinner I will have David take a look at it (he's the masseur, physical therapist, etc).

I'm in the bus back to the hotel now. We finished only an hour behind the others. I have 2 helmets under my leg to keep it elevated 😊

Tomorrow we go into the mountains.